Terwijl de kersenboom in de tuin met de dag groener wordt. Bij ons in het dorp was het gisteren uitgestorven op straat tijdens een rondje hondjes uitlaten. De oh zo drukke weg voor ons huis werd amper bezocht. Ik open het internet en zag zoveel berichten en foto’s voorbij komen van mensen op drukke stranden en bossen. Want die worden wel massaal gedeeld. Ik las nieuwsartikelen van vrouwen die bang waren zonder hun partner te moeten bevallen omdat hij verkouden zou zijn. Dat maakte me wel erg ongerust. Dat zou toch moeten kunnen met extra bescherming? Ik zou het echt een ramp vinden als dat zo zou moeten met onze medische indicatie voor het ziekenhuis. Ik stop maar met lezen, want vrolijker word je hier niet van.
Vandaag was het wederom uitgestorven op straat. We (Elyn en ik) lopen ons rondje met de hondjes. We gaan naar de caviaopvang om samen met de stagiaire die niet ziek is en van haar ouders mag komen de dieren te voeren. En om alvast bestellingen weg te werken, want het is met de hamsteraars ook extra druk op de webshop als het om diervoeding gaat. Het gaat niet lukken om alles tot morgen te laten liggen.
Rond de lunch staat de afspraak met de verloskundige. Oma komt even oppassen, want met het hele gebeuren mag alleen ik naar binnen. Elyn in de auto laten wachten is geen goed idee, want zodra we het terrein op rijden weet ze dat ze naar baby-broertje mag gaan luisteren en dat vindt ze veel te leuk. De verloskundige neemt al mijn zorgen weg, papa mag gewoon mee, ook al is hij verkouden. Hooguit moet hij een marsmannetjespak aan. Maar om onnodige stress te voorkomen zijn we de komende maand extra voorzichtig met bezoek en andere contacten.
Aangezien ik dan toch Elyn-loos ben ga ik meteen boodschappen doen. Het is rustig bij de LIDL, de schappen liggen allemaal keurig vol en het is rustig in de winkel. Geen schreeuwende en rennende kinderen, geen mensen die elkaar te dicht passeren. Op de groenteafdeling is een vakkenvuller vol overgave aan het werk en wordt berispt door een oud vrouwtje dat hij te weinig afstand bewaart. Hij biedt zijn excuses aan en gaat aan de andere kant door. Bij de kassa houdt iedereen ruim afstand. Voor zover ik zie worden alle voorschriften braaf door iedereen geaccepteerd.
Na de lunch gaat oma naar huis en wordt Elyn een beetje baldadig. Gelukkig hebben we een tuin. En een grote trampoline. Het helpt om haar daar even rond te laten razen. Ik maak me wel zorgen over de eventuele extra maatregelen die vanavond misschien genomen moeten worden omdat sommige mensen zich dus niet aan de richtlijnen houden. Het zou zuur zijn als iedereen in de “lockdown” moet door hen, laat staat wat voor verdere impact dat op de economie gaat hebben. Ik hoop dat het gewoon mogelijk is voor de vrijwilligers om te blijven komen, anders is het niet mogelijk om de dieren goed te blijven verzorgen. En om de opvang enigszins open te houden voor enkele adopties zodat er ook weer cavia’s verwelkomd kunnen worden die dat nodig hebben. Ik hoop dat de webshop door kan blijven draaien, anders rijzen de kosten van de caviaopvang de pan uit zonder dat de rekeningen betaald kunnen worden. En de vloer die vrijdag eindelijk na weken in de rotzooi zitten gelegd gaat worden in de woonkamer kan dan ook niet doorgaan, wat het behoorlijk lastig zou maken om het huis aan kant te hebben voor de verwachte gezinsuitbreiding volgende maand.
Ondertussen spelen de hondenkinders heerlijk in de tuin en liggen ze een beetje te bakken in het zonnetje, terwijl kindlief vrolijk door stuitert en met iets teveel regelmaat even uitprobeert of mama niet ziet dat ze iets doet wat niet mag. En ze wordt boos op de kipjes omdat die haar geplukte gras opeten in plaats van de konijnen waarvoor het bedoeld was. Wat nou crisis. De koelkast is gevuld, de voorraadkast ook. Eten in overvloed. We hebben het zo goed met elkaar en lopen dan te zeuren omdat we even in onze vrijheid beperkt worden.
En dan volgt de persconferentie. De maatregelen worden strenger. Begrijpelijk aangezien sommige mensen nog steeds zoveel schijt hebben aan anderen en hun eigen plezier nog net iets te belangrijk vinden. Maar er komt vooralsnog geen complete “lockdown”. Met die nieuwe regels kunnen we wel omgaan lijkt me. Niet enkel voor onszelf, maar voor de ouderen en kwetsbaren en voor degenen die zich helemaal suf werken om de zieken te kunnen verzorgen. Hopelijk ziet iedereen dat binnenkort in. Dan blijft het tenminste bij dit soort regels, zodat we over een tijd weer heerlijk allemaal ons eigen gangetje kunnen gaan. Ik blijf er een beetje hoop in houden dat meer mensen hun hersenen gaan gebruiken of terugvinden…
